Wymogi aktu oskarżenia. Prywatny akt oskarżenia musi spełnić pewne wymagania, wynikające z przepisów. Przede wszystkim musi zostać wskazana osoba oskarżonego, zarzucany mu czyn oraz dowody, na których opiera się oskarżenie. Ponadto należy uiścić opłatę w kwocie 300 zł. W sprawach z oskarżenia prywatnego możliwe jest też DPK – dobrowolne poddanie się karze. DPK to skrót używany przez praktyków z dziedziny prawa karnego. Określa on dobrowolne poddanie się karze. Obecnie mamy dwie formy dobrowolnego poddania się karze. Pierwsza – klasyczna, dotyczy sytuacji, w których podejrzany przyznaje się do winy i chce szybko zamknąć sprawę. Aby podejrzany Dobrowolne poddanie się egzekucji przez dłużnika. Oświadczenie takie musi jednak mieć formę aktu notarialnego i może zostać zawarte w umowie o współpracy handlowej pomiędzy kontrahentami. (Akt notarialny to szczególna forma dokumentu urzędowego potwierdzająca fakt dokonania określonej czynności prawnej. Zostaje on sporządzony Dostęp do "Oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji" jest płatny. Wyślij SMS pod numer: 7968, o treści DOK Opłata za pobranie dokumentu to koszt SMS'a: 9 zł netto / 11,07 zł brutto Po chwili dostaniesz SMS z kodem dostępu. Po wprowadzeniu kodu w poniższy formularz, podasz nam e-mail, na który automatycznie wyślemy dokument. Często w taki sposób określa się np. terminy na ustanowienie przez stronę określonych zabezpieczeń należytego wykonania umowy, takich jak dostarczenie aktu notarialnego obejmującego dobrowolne poddanie się egzekucji (art. 777 k.p.c.), dostarczenie gwarancji bankowej, wpłacenie kaucji zabezpieczającej lub złożenie umówionej kwoty § 1. Składając wniosek, o którym mowa w art. 142 wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności § 1, należy łącznie uiścić: 1) należność publicznoprawną, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności, chyba że do chwili zgłoszenia wniosku ta wymagalna należność została w całości w0vhOgN. Dobrowolne poddanie się egzekucji na podstawie aktu notarialnego czyli słynne „trzy siódemki” 14 cze 2019 Zgodnie z treścią art. 777 kodeksu postępowania cywilnego tytułem egzekucyjnym jest akt notarialny zawierający oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji na rzecz oznaczonego wierzyciela. Poddanie się egzekucji aktem notarialnym przez dłużnika to najprostszy sposób aby wierzyciel mógł zabezpieczyć swoje interesy bez konieczności udania się do sądu z pozwem. Ustawa kodeks postępowania cywilnego przewiduje trzy rodzaje oświadczeń o poddaniu się egzekucji w formie aktu notarialnego: 1. Oświadczenie uregulowane w art. 777 § 1 pkt 4 kodeksu postępowania cywilnego, które powinno zawierać: określenie dłużnika i wierzyciela;oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji;precyzyjne określenie świadczenia dłużnika (obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub wydania rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie określonych, albo też wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej), w tym podanie podstawy prawnej obowiązku (np. wskazanie umowy, z której wynika obowiązek)termin spełnienia świadczenia lub zdarzenie, od którego uzależnione jest jego wykonanie. 2. Oświadczenie uregulowane w art. 777 § 1 pkt 5 kodeksu postępowania cywilnego które powinno zawierać: określenie dłużnika i wierzyciela;oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji;oznaczenie świadczenia pieniężnego (do wysokości w akcie wprost określonej albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej);określenie zdarzenia, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku;określenie terminu, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. 3. Oświadczenie uregulowane w art. 777 § 1 pkt 6 kodeksu postępowania cywilnego, które powinno zawierać: określenie stron aktu;oświadczenie osoby, której rzecz, wierzytelność lub prawo jest obciążone hipoteką lub zastawem, która nie jest dłużnikiem osobistym, o poddaniu się egzekucji z obciążonej nieruchomości, wierzytelności lub prawa, w celu zaspokojenia wierzyciela, na rzecz którego ustanowiono zabezpieczenie;określenie wysokości wierzytelności podlegającej zaspokojeniu (oznaczonej wprost,do wysokości określonej kwoty lub za pomocą klauzuli waloryzacyjnej);określenie okoliczności upoważniających wierzyciela do prowadzenia egzekucji;określenie terminu, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. Jeżeli spełnione zostaną określone w ustawie wymienione wymogi, akt notarialny zawierający oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji stanowić będzie tytuł egzekucyjny, który po nadaniu klauzuli wykonalności stanie się tytułem wykonawczym uprawniającym wierzyciela do przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. Oznacza to że wierzyciel nie musi przygotowywać pozwu i wszczynać postępowania sądowego aby dążyć do wyegzekwowania swoich należności. Wystarczy , że wystąpi do właściwego sądu z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności posiadanemu aktowi notarialnemu. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności sąd bada, czy akt notarialny spełnia wymogi formalne określone w przepisach, czy minął termin spełnienia świadczenia, czy nastąpiło zdarzenie uprawniające wierzyciela do wszczęcia egzekucji oraz czy nie minął termin przed upływem którego wierzyciel może wystąpić do sądu o nadanie klauzuli wykonalności. Dobrowolne poddanie się egzekucji na podstawie aktu notarialnego to sposób uzyskania tytułu egzekucyjnego bez konieczności prowadzenia sporu sądowego. Rodzaje oświadczeń (aktów notarialnych) o dobrowolnym poddaniu się egzekucji zostały uregulowane na gruncie kodeksu postępowania cywilnego. Dla osób, które mają doświadczenie w zakresie prowadzenia sporów sądowych oczywistym jest stwierdzenie, że procedury sądowe bywają długotrwałe i skomplikowane. Czasem zdarza się, że nawet pomimo ewidentnie słusznej argumentacji, z przyczyn formalnych nie udaje się uzyskać korzystnego rozstrzygnięcia sądu. Powstaje zatem pytanie, czy wierzyciel może zabezpieczyć swoje interesy w taki sposób, aby uzyskać tytuł egzekucyjny bez konieczności prowadzenia sporu sądowego. Rozwiązaniem tego problemu jest uprzednie uzyskanie oświadczenia dłużnika o poddaniu się egzekucji. Zobacz również: Kalkulator opłat notarialnych Oświadczenie o poddaniu się egzekucji Zgodnie z treścią art. 777 § 1 pkt 4 - 6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (dalej określana jako „kpc”), tytułem egzekucyjnym jest akt notarialny zawierający oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji na rzecz oznaczonego wierzyciela. Forma aktu notarialnego dla oświadczenia dłużnika zastrzeżona została pod rygorem nieważności. W przypadku, gdy oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji ma być swoistym zabezpieczeniem wykonania umowy, wystarczy, że formą aktu notarialnego objęte jest samo oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji, które może stanowić odrębny od samej umowy dokument. Rodzaje oświadczeń o poddaniu się egzekucji W aktualnym stanie prawnym kodeks postępowania cywilnego wymienia trzy rodzaje oświadczeń o poddaniu się egzekucji: 1. Akt notarialny uregulowany w art. 777 § 1 pkt 4 kpc Na podstawie przytoczonego wyżej przepisu można wyróżnić następujące elementy, które powinno zawierać oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 kpc: określenie dłużnika i wierzyciela; oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji; precyzyjne określenie świadczenia dłużnika (obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub wydania rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie określonych, albo też wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej), w tym podanie podstawy prawnej obowiązku (np. wskazanie umowy, z której wynika obowiązek) termin spełnienia świadczenia lub zdarzenie, od którego uzależnione jest jego wykonanie. 2. Akt notarialny uregulowany w art. 777 § 1 pkt 5 kpc Przepis ten wyróżnia następujące elementy, które powinno zawierać oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 5 kpc: określenie dłużnika i wierzyciela; oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji; oznaczenie świadczenia pieniężnego (do wysokości w akcie wprost określonej albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej); określenie zdarzenia, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku; określenie terminu, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. Akt notarialny Rygor egzekucji na podstawie kodeksu postępowania cywilnego Porozmawiaj o tym na naszym FORUM! Jak wynika z powyższego, zasadniczą różnicą pomiędzy art. 777 § 1 pkt 4 i art. 777 § 1 pkt 5 kpc jest zakres świadczeń, które można na ich podstawie egzekwować – na podstawie pkt 4 może to być zarówno zapłata kwoty pieniężnej, jak i wydanie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub rzeczy indywidualnie oznaczonej, podczas gdy pkt 5 dotyczy wyłącznie obowiązku zapłaty sumy pieniężnej. Inny jest również sposób oznaczania kwoty świadczenia pieniężnego – w przypadku pkt 4 kwota ta musi być konkretnie wskazana, natomiast w przypadku pkt 5 wystarczy określić górną granicę wysokości świadczenia lub wskazać klauzulę waloryzacyjną (np. walutową lub indeksową). Egzekucja z wynagrodzenia za pracę Charakterystyczną cechą aktu notarialnego określonego w art. 777 § 1 pkt 5 jest obowiązek wskazania terminu, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. Po upływie tego terminu akt notarialny traci status tytułu egzekucyjnego. Nie oznacza to jednak, że traci on jednocześnie cechy dokumentu urzędowego. A zatem nawet po upływie wskazanego w akcie notarialnym terminu na nadanie mu klauzuli wykonalności, stanowić on może podstawę do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym (art. 485 § 1 pkt 1 kpc), jeśli zawiera treść mogąca uzasadnić podstawę prawną dochodzonego roszczenia. 3. Akt notarialny uregulowany w art. 777 § 1 pkt 6 kpc Analiza tego przepisu pozwala wyróżnić następujące elementy, które powinno zawierać oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 6 kpc: określenie stron aktu; oświadczenie osoby, której rzecz, wierzytelność lub prawo jest obciążone hipoteką lub zastawem, która nie jest dłużnikiem osobistym, o poddaniu się egzekucji z obciążonej nieruchomości, wierzytelności lub prawa, w celu zaspokojenia wierzyciela, na rzecz którego ustanowiono zabezpieczenie; określenie wysokości wierzytelności podlegającej zaspokojeniu (oznaczonej wprost, do wysokości określonej kwoty lub za pomocą klauzuli waloryzacyjnej); określenie okoliczności upoważniających wierzyciela do prowadzenia egzekucji; określenie terminu, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. W przypadku tego rodzaju aktu notarialnego zakres egzekucji ograniczony jest do składników majątku dłużnika rzeczowego, na których ustanowiono zabezpieczenie. Klauzula wykonalności na akt notarialny Jeżeli spełnione zostaną wyżej wymienione wymogi, akt notarialny zawierający oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji stanowić będzie tytuł egzekucyjny, który po nadaniu klauzuli wykonalności stanie się tytułem wykonawczym uprawniającym wierzyciela do przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. Oznacza to ogromne uproszczenie procedury windykacyjnej, albowiem pominięty zostanie cały etap postępowania sądowego – za wyjątkiem postępowania o nadanie klauzuli wykonalności. Klauzula wykonalności na akt notarialny zawierający oświadczenie o poddaniu się egzekucji nadawana jest na wniosek wierzyciela przez sąd rejonowy właściwy dla dłużnika. Jeżeli tej właściwości nie można ustalić, klauzulę nadaje sąd rejonowy, w którego okręgu ma być wszczęta egzekucja, a gdy wierzyciel zamierza wszcząć egzekucję za granicą - sąd rejonowy, w którego okręgu tytuł został sporządzony. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności sąd bada, czy akt notarialny spełnia wymogi formalne określone w poszczególnych przepisach, a także czy minął termin spełnienia świadczenia, czy nastąpiło zdarzenie uprawniające wierzyciela do wszczęcia egzekucji oraz czy nie minął termin przed upływem którego wierzyciel może wystąpić do sądu o nadanie klauzuli wykonalności. Pamiętać przy tym trzeba, że zgodnie z treścią art. 786 § 1 kpc jeżeli wykonanie tytułu egzekucyjnego jest uzależnione od zdarzenia, które udowodnić powinien wierzyciel, sąd nada klauzulę wykonalności po dostarczeniu dowodu tego zdarzenia w formie dokumentu urzędowego lub prywatnego z podpisem urzędowo poświadczonym. Ważne jest zatem, aby w akcie notarialnym tak określić zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku, aby później nie narazić się na trudności dowodowe w tym zakresie, co mogłoby skutkować odmową nadania klauzuli wykonalności. Jak się bronić przed nieuprawnioną egzekucją? Koniec egzekucji z wózka inwalidzkiego Autor: Piotr Szwechłowicz, prawnik, Kancelaria Prawna Piszcz, Norek i Wspólnicy. Kiedy zabezpieczyć wierzytelność Zabezpieczenia można zastosować zarówno do sprzedaży towarów, jak i usług. Należy je dopasować w zależności od wartości sprzedaży, czasu, jaki masz na przygotowanie transakcji, oraz od dodatkowych kosztów, które ty i twój kontrahent jesteście w stanie ponieść. Przede wszystkim pamiętaj , że zabezpieczenie wierzytelności będzie miało sens, gdy pomyślisz o nim odpowiednio wcześniej – na etapie podpisywania umowy. Później umowa będzie realizowana już bez zabezpieczenia, a wprowadzenie go – za wyjątkiem poręczenia – będzie wymagało zgody dłużnika. To może ograniczać twoją siłę negocjacyjną. W dalszej części dowiesz się, na czym polegają wybrane metody zabezpieczenia: poręczenia, gwarancje bankowe, dobrowolne poddanie się egzekucji, zastawy i hipoteki. Są to zabezpieczenia stosunkowo łatwe do zastosowania i powszechnie występujące w obrocie gospodarczym. Na przykład z gwarancją bankową można się często spotkać przy okazji zamówień publicznych. Oprócz tych metod są także inne rodzaje zabezpieczenia, na przykład: weksle, akredytywa, gwarancja ubezpieczeniowa, przewłaszczenie na zabezpieczenie czy zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej. Wybór odpowiedniego zabezpieczenia należy dostosować do potrzeb wynikających z relacji, która wiąże sprzedającego z partnerem biznesowym. Poręczenie Poręczenie jest umową, która zapewnia ci dłużnika zapasowego. W umowie poręczenia ktoś – osoba trzecia – zobowiązuje się względem ciebie, że spłaci twojego dłużnika, jeśli dłużnik ci nie zapłaci. Twój dłużnik zapasowy nazywa się poręczycielem. Pamiętaj! Żeby poręczenie było ważne, oświadczenie poręczyciela powinno być na piśmie. Z punktu widzenia wierzyciela kluczowe jest to, w jaki sposób poręczyciel odpowiada za dług. Po pierwsze, o zakresie odpowiedzialności poręczyciela rozstrzyga zakres zobowiązania dłużnika aktualny w danym momencie. Jednak żadne z twoich późniejszych działań z dłużnikiem, na przykład dodatkowe umowy zwiększające jego dług, już po zawarciu umowy poręczenia, nie może zwiększyć zobowiązania poręczyciela. Możesz się umówić z poręczycielem, że będzie odpowiedzialny na przykład za kwotę niższą niż twój dłużnik, ale nie może być odpowiedzialny za wyższą kwotę niż twój dłużnik. Natomiast aktualność długu oznacza, że twój poręczyciel odpowiada za cały dług, w tym między innymi za odsetki. Po drugie, poręczyciel odpowiada całym swoim majątkiem. Po trzecie, obowiązuje tak zwana zasada solidarności twojego dłużnika i poręczyciela – możesz dochodzić całości lub części zapłaty od dłużnika i poręczyciela, a możesz tylko od dłużnika lub tylko od poręczyciela. Jednak fakt odpowiedzialności poręczyciela nie zwalnia z niczego twojego dłużnika. Masz też pewne obowiązki wobec poręczyciela. Na przykład jeżeli dłużnik opóźnia się z zapłatą, powinieneś zawiadomić o tym niezwłocznie poręczyciela. Ponadto jeżeli wyzbędziesz się zabezpieczenia długu albo środków dowodowych, ponosisz względem poręczyciela odpowiedzialność za wynikłą stąd szkodę. Pamiętaj! Przepisy regulują wiele szczególnych sytuacji, które mogą mieć miejsce między poręczycielem a dłużnikiem. Przykładowo, zgodnie z art. 885 Kodeksu cywilnego poręczyciel powinien niezwłocznie zawiadomić dłużnika o dokonanej przez siebie zapłacie długu, za który poręczył. Gdyby tego nie uczynił, a dłużnik zobowiązanie wykonał, nie może żądać od dłużnika zwrotu tego, co sam wierzycielowi zapłacił, chyba że dłużnik działał w złej wierze. Jeżeli wierzytelność była zabezpieczona poręczeniem, to poręczenie wygasa z chwilą przejęcia długu (w przypadku umowy o przejęcie długu), chyba że poręczyciel wyrazi zgodę na dalsze trwanie zabezpieczenia. Gwarancja bankowa Gwarancja bankowa jest jedną z czynności bankowych – jak sama nazwa wskazuje, udziela jej bank. Możesz poprosić dłużnika, aby zawarł umowę z bankiem, na podstawie której zostanie wystawiona gwarancja bankowa, czyli jednostronne zobowiązanie banku gwaranta. Gwarancja bankowa polega na tym, że bank zobowiązuje się, że po spełnieniu przez ciebie określonych warunków zapłaty, zapłaci ci określoną sumę pieniędzy bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku. Innymi słowy: dłużnik zawiera z bankiem umowę o gwarancję i na podstawie tej gwarancji będziesz mógł żądać od banku zapłaty pieniędzy, na przykład w wysokości długu, który jest winien ci dłużnik z tytułu umowy-zlecenia, jeśli nie zapłaci długu zgodnie z umową-zleceniem. Z perspektywy gwarancji posiadasz status beneficjenta gwarancji. Udzielenie i potwierdzenie gwarancji bankowej następuje na piśmie pod rygorem nieważności. Gwarancja bankowa jest usługą płatną w banku, a zatem stanowi dodatkowy koszt dłużnika. Żeby otrzymać gwarancję, dłużnik najczęściej musi spełnić określone przez bank wymogi dotyczące zdolności kredytowej albo ustanowienia zabezpieczenia. Tym samym nie każdy dłużnik będzie mógł zawrzeć z bankiem umowę o gwarancję bankową. Spełnienie warunków zapłaty z gwarancji może wymagać od ciebie przedstawienia określonych dokumentów potwierdzających spełnienie warunków i żądania zapłaty w określonej formie – jest to tak zwana gwarancja warunkowa. Może się też zdarzyć, że wypłata środków nie będzie wymagała spełnienia warunków i dostarczenia w związku z tym dokumentów, a tylko zgłoszenia żądania zapłaty – jest to tak zwana gwarancja bezwarunkowa. Zasady wypłaty środków, w tym: czy konieczne jest spełnienie dodatkowych warunków, zależą od umowy gwarancji bankowej i treści samej gwarancji bankowej. Dobrowolne poddanie się egzekucji Dobrowolne poddanie się egzekucji to procedura nazywana potocznie także „trzy siódemki” (nawiązanie do art. 777 Kodeksu postępowania cywilnego, w którym uregulowano dobrowolne poddanie się egzekucji). Dobrowolne poddanie się egzekucji może polegać na tym, że dłużnik zobowiązuje się dokonać zapłaty określonej sumy pieniędzy i dzięki temu będziesz mógł szybciej, bez prowadzenia sporu sądowego, doprowadzić do egzekucji komorniczej i odzyskania długu. Żeby prowadzić postępowanie egzekucyjne i złożyć sprawę do komornika, potrzebujesz tytułu wykonawczego, który składa się z dwóch elementów: tytułu egzekucyjnego i klauzuli wykonalności. Najpierw musisz uzyskać tytuł egzekucyjny. Może być nim wyrok sądu zasądzający na twoją rzecz zapłatę – to jednak wymaga sporu sądowego. Jeżeli jednak twój dłużnik poddał się dobrowolnie egzekucji, tytułem egzekucyjnym będzie akt notarialny zawierający oświadczenie dłużnika. Mając taki tytuł egzekucyjny możesz, w razie spełnienia się warunków określonych w akcie, złożyć do sądu wniosek o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności. Tak uzyskany tytuł wykonawczy pozwoli na prowadzenie egzekucji komorniczej. Ważne! Oświadczenie dłużnika o dobrowolnym poddaniu się egzekucji wymaga formy aktu notarialnego. Treść może różnić się w zależności od przypadku. Taki akt notarialny wywołuje poważne konsekwencje prawne, zatem powinien być przemyślany i zawierać wszystkie określone przepisami i niezbędne elementy. Zastaw Zastaw zwykły Zastaw to - mówiąc najprościej - umowa pomiędzy właścicielem rzeczy, a wierzycielem, dzięki której ten wierzyciel ma pierwszeństwo przed innymi kupującymi lub wierzycielami dłużnika w dochodzeniu swojej wierzytelności. Wyjątkiem od tej zasady są na przykład należności alimentacyjne czy część kosztów egzekucyjnych. Właściciel rzeczy, na której jest ustanowiony zastaw, to zastawca. Wierzyciel jest zastawnikiem. Zastaw występuje w różnych formach. Po pierwsze, można ustanowić zastaw zwykły na rzeczy ruchomej, na przykład na pierścionku albo samochodzie. W tym przypadku, żeby zabezpieczyć twoją wierzytelność określona rzecz ruchoma zostaje obciążona prawem, na mocy którego możesz dochodzić zaspokojenia z tej rzeczy (czyli uzyskać zwrot długu): bez względu na to, czyją stała się własnością z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy (poza wyjątkami wskazanymi w przepisach). Jeśli na rzeczy ma zostać ustanowiony zastaw, trzeba: zawrzeć na piśmie, z datą pewną, umowę z właścicielem rzeczy (może, ale nie musi być to dłużnik) wydać wierzycielowi albo innej osobie, na którą zgodził się wspólnie wierzyciel z właścicielem rzeczy, rzecz, na której ma być ustanowiony zastaw. Umowa z datą pewną jest formą czynności prawnej zawierającą urzędowe poświadczenia daty, które jest skuteczne także względem osób nie uczestniczących w dokonaniu tej czynności prawnej. Aby utrzymać zastaw, nie można rzeczy nim zabezpieczonej zwracać właścicielowi rzeczy. Jeżeli wierzyciel (zastawnik) zwróci rzecz zastawcy, zastaw wygasa. Pamiętaj! Właściciel rzeczy nie może się zobowiązać wobec wierzyciela, że nie dokona zbycia lub obciążenia rzeczy przed wygaśnięciem zastawu. Takie zobowiązanie, nawet jeśli zostanie sformułowane przez zastawcę, jest nieważne. To oznacza, że właściciel rzeczy (zastawca) może tę rzecz sprzedać, nawet jeśli jej nie posiada. Zaspokojenie wierzyciela z rzeczy obciążonej (czyli spłata wierzytelności) następuje według przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym. Warto wiedzieć, że zastaw zabezpiecza także roszczenia o odsetki za trzy ostatnie lata przed zbyciem rzeczy w postępowaniu egzekucyjnym lub upadłościowym, przyznane koszty postępowania w wysokości nieprzekraczającej dziesiątej części kapitału oraz inne roszczenia o świadczenia uboczne, w szczególności roszczenie o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, oraz o zwrot nakładów na rzecz. Po drugie, można ustanowić zastaw zwykły na prawach, które są zbywalne, na przykład prawa wynikające z papierów wartościowych czy autorskie prawa majątkowe. Do zastawu na prawach stosuje się odpowiednio przepisy o zastawie na rzeczach ruchomych (z pewnymi wyjątkami). Do ustanowienia zastawu na prawie stosuje się przepisy o przeniesieniu tego prawa, na przykład dotyczące papierów wartościowych. Niektóre przepisy regulujące prawa, jak kodeks spółek handlowych, wymagają w odniesieniu do zastawu specjalnych działań Na przykład jeśli zastawem mają być objęte prawa udziałowe wspólnika w spółce z to właściwą formą umowy jest umowa na piśmie z podpisami notarialnie poświadczonymi. Dodatkowo umowa spółki może uzależnić zastawienie udziału od zgody spółki albo ograniczać w inny sposób. W przypadku udziałów w spółce z należy także powiadomić spółkę, przedstawiając dowód ustanowienia zastawu - ustanowienie zastawu jest skuteczne wobec spółki od chwili, gdy spółka otrzyma zawiadomienie o tym od jednego z zainteresowanych wraz z dowodem dokonania czynności. Pamiętaj! Umowa o ustanowienie zastawu na prawach powinna być zawarta na piśmie z datą pewną, chociażby umowa o przeniesienie prawa nie wymagała takiej formy. Przepisy dotyczące zastawu na prawach zawierają regulacje wybranych kwestii szczegółowych. Na przykład możesz wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania prawa obciążonego zastawem. Szczególne regulacje dotyczą sytuacji, kiedy to inna wierzytelność jest traktowana jako zabezpieczenie i została obciążona zastawem. Gdy takiej wierzytelności można się już domagać, zamiast zapłaty możesz żądać, ażeby zastawca przeniósł na ciebie wierzytelność obciążoną zastawem, jeżeli jest pieniężna, do wysokości twojej wierzytelności zabezpieczonej zastawem. Możesz wtedy dochodzić przypadłej tobie z tego tytułu części wierzytelności z pierwszeństwem przed częścią przysługującą zastawcy. Poza tym, w razie spełnienia świadczenia, zastaw na wierzytelności przechodzi na przedmiot świadczenia – zatem, nawet jeśli wierzytelność obciążona zastawem zostanie spełniona, to sam zastaw nie wygasa. Zastaw rejestrowy Poza zastawem zwykłym istnieje drugi rodzaj zastawu – zastaw rejestrowy. Do ustanowienia zastawu rejestrowego są wymagane: umowa o ustanowienie tego zastawu (umowa zastawnicza) między zastawcą a zastawnikiem oraz wpis do rejestru zastawów. Rejestr zastawów jest jawny i prowadzą go sądy rejonowe. Możesz sprawdzać wpisy w rejestrze online. Przeczytaj, jak skorzystać z elektronicznego dostępu do Rejestru Zastawów. Umowa zastawnicza: powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności (do umów o ustanowienie zastawu rejestrowego na wierzytelnościach i prawach nie stosuje się przepisów o formie pisemnej szczególnej określonej w odrębnych przepisach) musi zawierać przynajmniej: datę zawarcia umowy, imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres zastawnika, zastawcy i dłużnika, jeżeli nie jest on zastawcą, przedmiot zastawu w sposób odpowiadający jego właściwościom i wierzytelność zabezpieczoną zastawem – przez oznaczenie stosunku prawnego, z którego ta wierzytelność wynika lub może wynikać, oraz najwyższej sumy zabezpieczenia. Rzeczy obciążone zastawem rejestrowym, a także papiery wartościowe lub inne dokumenty dotyczące praw obciążonych takim zastawem mogą być pozostawione w posiadaniu zastawcy lub osoby trzeciej wskazanej w umowie o ustanowienie zastawu rejestrowego, jeżeli wyraziła ona na to zgodę. Pod pewnymi warunkami umowa zastawnicza może przewidywać zaspokojenie zastawnika przez przejęcie przez niego na własność przedmiotu zastawu rejestrowego. Umowa zastawnicza może też przewidywać, że zaspokojenie zastawnika nastąpi przez sprzedaż przedmiotu zastawu rejestrowego w drodze przetargu publicznego, który przeprowadzi notariusz lub komornik, w terminie 14 dni od dnia złożenia przez zastawnika wniosku o dokonanie sprzedaży. W umowie zastawniczej dopuszczalne jest zastrzeżenie, przez które zastawca zobowiązuje się względem zastawnika, że przed wygaśnięciem zastawu rejestrowego nie dokona zbycia lub obciążenia przedmiotu zastawu. Zasadą jest, że takie zbycie lub obciążenie przedmiotu zastawu rejestrowego jest nieważne. Natomiast zbycie lub obciążenie przedmiotu zastawu rejestrowego dokonane wbrew zastrzeżeniu jest ważne, jeżeli osoba, na której rzecz zastawca dokonał zbycia lub obciążenia, nie wiedziała i przy zachowaniu należytej staranności nie mogła wiedzieć o tym zastrzeżeniu w chwili zawarcia umowy z zastawcą. Dodatkowo, w razie zbycia lub obciążenia przedmiotu zastawu rejestrowego wbrew zastrzeżeniu, możesz żądać natychmiastowego zaspokojenia wierzytelności zabezpieczonej tym zastawem. Hipoteka Hipoteka pełni podobną funkcję do zastawu. Zabezpieczeniem wierzytelności nie jest w tym przypadku rzecz ruchoma ani prawo zbywalne, ale nieruchomość. W tym wypadku, jeżeli wierzyciel nie otrzyma należności, to ma prawo uzyskać spłatę z nieruchomości - nieruchomość jest sprzedawana, a uzyskane środki przeznaczane na spłatę długu. Te zabezpieczenie działa nawet wtedy, gdy właściciel obciążonej hipoteką nieruchomości ją sprzeda. Wtedy za spłatę długu odpowiada aktualny właściciel nieruchomości. W praktyce do ustanowienia hipoteki potrzebne jest: zawarcie umowy w formie notarialnej między wierzycielem a właścicielem nieruchomości złożenie wniosku do sądu wieczystoksięgowego o wpis do księgi wieczystej nieruchomości, której to zabezpieczenie dotyczy. Umowa o ustanowienie zabezpieczenia hipotecznego musi zawierać oświadczenie właściciela nieruchomości obciążanej hipoteką o wyrażeniu zgody na ustanowienie hipoteki. Trzeba w niej także wskazać sumę i walutę hipoteki, gdyż hipoteka zabezpiecza wierzytelność do oznaczonej sumy pieniężnej. Hipoteka zabezpiecza twoje wierzytelności pieniężne (dłużnik jest zobowiązany do zapłaty określonej sumy pieniędzy). Ponadto, hipoteka może zabezpieczać wierzytelności przyszłe oraz wierzytelności wynikające z papierów wartościowych. Ważne! Przedmiotem hipoteki może być kilka wierzytelności, z różnych stosunków prawnych przysługujących temu samemu wierzycielowi. Dobrowolne poddanie się egzekucji ma wiele istotnych zalet. Stanowi narzędzie, które służy do uzyskania spłaty długu od dłużnika. Nie wymaga przy tym konieczności prowadzenia sporu sądowego, co dla wielu osób jest bardzo korzystnym rozwiązaniem. Taki dokument sporządza się według rygorystycznych wytycznych - musi mieć odpowiednią, zgodną z przepisami formę. Wszelkie informacje na ten temat reguluje Kodeks postępowania cywilnego. Znajdują się tam rodzaje i wzory oświadczeń o poddaniu się egzekucji. Na czym polega poddanie się egzekucji? Jak wiadomo, prowadzenie sporów sądowych jest procesem długotrwałym i skomplikowanym. Z tego względu wierzyciele poszukują alternatywnych sposobów na zabezpieczenie swoich interesów i uzyskanie tytułu egzekucyjnego bez kierowania sprawy do sądu. Taką metodą jest sporządzenie oświadczenia o poddaniu się egzekucji. Według art. 777 § 1 pkt 4 - 6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. KPC (Kodeks postępowania cywilnego), wyróżniamy łącznie trzy rodzaje oświadczeń o poddaniu się egzekucji: Pierwszy z nich, czyli zawarty w art. 777 § 1 pkt 4 KPC, zawiera: określenie dłużnika i wierzyciela, wolę dłużnika poddania się egzekucji, wskazanie jego zobowiązania (wydanie określonego przedmiotu lub określonych ilościowo w akcie przedmiotów lub zapłata konkretnej kwoty pieniężnej), wskazanie źródła zobowiązania, a także terminu jego wykonania lub zdarzenia, od którego uzależnione jest jego wykonanie. W drugim rodzaju – opisanym w art. 777 § 1 pkt 5 KPC – musi znaleźć się wskazanie wierzyciela i dłużnika, wola dłużnika poddania się egzekucji, oznaczenie świadczenia pieniężnego (za pomocą klauzuli waloryzacyjnej lub do wysokości wprost określonej w akcie notarialnym), oraz termin, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności i zdarzenie, od którego uzależnione jest jego wykonanie. W tym przypadku nie trzeba wskazywać konkretnej wysokości sumy stanowiącej dług, a tylko wskazać jej maksymalną wartość. W porównaniu z punktem 4, w oświadczeniu na podstawie pkt 5 zobowiązanie dotyczy wyłącznie zapłaty sumy pieniężnej. Trzeci rodzaj oświadczenia, opisany w art. 777 §1 pkt 6 KPC, w którym osoba niebędąca dłużnikiem osobistym, której rzecz lub prawo obciążone jest hipoteką lub zastawem poddaje się egzekucji z obciążonego przedmiotu. Egzekucja ogranicza się tutaj do składników majątku dłużnika rzeczowego, na których ustanowiono zabezpieczenie. Oświadczenie o poddaniu się egzekucji bez aktu notarialnego Dobrowolne poddanie się egzekucji musi mieć formę aktu notarialnego. Jest to jednostronna czynność prawna wywołująca skutki procesowe. Stanowi swoiste zabezpieczenie dla wierzyciela, gdyż dotyczy sytuacji, która dopiero może się wydarzyć. Oświadczenie o poddaniu się egzekucji jest więc sporządzane “na wszelki wypadek”. Często okazuje się konieczne do zawarcia umowy pożyczki czy najmu. Wyłącznie notariusz może poświadczyć, że tego typu dokument jest skuteczny i zgodny z prawem. Wszelkie inne formy wydania takiego oświadczenia – pisemne czy ustne – z mocy prawa są nieważne, dlatego nie wywołują żadnych skutków. Dobrowolne poddanie się egzekucji: wady i zalety Poddanie się egzekucji ma dla wierzyciela wyłącznie zalety, gdyż w ogromnym stopniu upraszcza procedurę windykacyjną. W razie problemów z niewypełnieniem zobowiązania przez dłużnika sprawa nie musi być rozpoznawana przez sąd. Cały etap postępowania sądowego jest pominięty. Wymaga tego jedynie postępowanie o nadanie klauzuli wykonalności, które polega na badaniu przez sąd, czy akt notarialny spełnia wymogi formalne wyznaczone przez przepisy, a także czy faktycznie istnieje zdarzenie uprawniające wierzyciela do wszczęcia egzekucji. Sąd sprawdza także, czy nie doszło do przekroczenia terminu, w którym wierzyciel ma prawo wystąpienia o nadanie klauzuli wykonalności. Istnieje przy tym jedna ważna zasada: oświadczenie o poddaniu się egzekucji musi wynikać z woli strony, która decyduje się poddać przymusowej egzekucji w razie niewypełnienia zobowiązania wynikającego z umowy. Dobrowolne poddanie się egzekucji: koszt aktu Za dobrowolne poddanie się egzekucji zostaje pobrana opłata (taksa notarialna) uzależniona od wysokości kwoty zobowiązania. Dodatkowo do kwoty taksy notarialnej należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23% oraz opłatę za wypisy aktu notarialnego. Oświadczenie o poddaniu się egzekucji – co to jest? Jest to akt notarialny stanowiący dobrowolne zobowiązanie się dłużnika do poddania się postępowaniu egzekucyjnemu na rzecz konkretnego wierzyciela. Jednak, by oświadczenie to miało moc prawną, musi być sporządzone według rygorystycznych wytycznych regulowanych w kodeksie prawa cywilnego. Przede wszystkim oświadczenie musi mieć formę aktu notarialnego. Musi zawierać również wskazanie świadczenia, dane wierzyciela oraz dłużnika, źródło zobowiązania (np. umowa), a także termin, w jakim zobowiązanie powinno zostać uregulowane. Według aktualnych zapisów kodeksu prawa cywilnego wyróżniamy trzy rodzaje oświadczeń o poddaniu się egzekucji, tzn.: Oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 Zawiera określenie dłużnika i wierzyciela, wolę dłużnika o poddaniu się egzekucji, precyzyjne wskazanie zobowiązania dłużnika (zapłata konkretnej kwoty pieniędzy bądź też wydania oznaczonych ilościowo w akcie przedmiotów), wskazanie źródła zobowiązania oraz terminu spłaty zobowiązania. Oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 5 Zawiera wskazanie wierzyciela i dłużnika, wolę dłużnika o poddaniu się egzekucji, oznaczenie świadczenia pieniężnego do wysokości wprost określonej w akcie notarialnym bądź oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, określenie konkretnego terminu, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności; nie ma tutaj wymogu wskazania konkretnej wysokości kwoty stanowiącej dług, a jedynie wskazania jej wartości maksymalnej. Oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 §1 pkt 6 oraz art. 777 §3 Zawiera dane wierzyciela oraz dłużnika, wolę dłużnika o poddaniu się egzekucji, wskazanie obowiązku świadczenia, wskazanie warunków upoważniających wierzyciela do wszczęcia egzekucji, wzmiankę dotyczącą celu poddania się egzekucji, jakim jest zaspokojenie potrzeb wierzyciela, określenie terminu, w jakim wierzyciel może wystąpić do sądu o nadanie klauzuli wykonalności; w przypadku tego rodzaju oświadczenia egzekucja jest ograniczona jedynie do składników majątku dłużnika, na których zostało wcześniej ustanowione zabezpieczenie. Oświadczenie o poddaniu się egzekucji – dane osobowe potrzebne do sporządzenia aktu notarialnego – wszystkie imiona – nazwisko – imię ojca oraz imię matki – PESEL – data urodzenia oraz miejscowość – stan cywilny (panna/kawaler, zamężna/żonaty, rozwiedziona/rozwiedziony, wdowa/wdowiec) – adres zamieszkania – adres do doręczeń jeżeli jest inny aniżeli adres zamieszkania – rodzaj dokumentu tożsamości (dowód osobisty, paszport, karta pobytu, inne), jego numer i termin ważności – obywatelstwo Jeżeli stroną czynności ma być firma, to również: – nazwa firmy – siedziba firmy – numer KRS, NIP, REGON Oświadczenie o poddaniu się egzekucji – wymagane dokumenty dla osób fizycznych: dokument tożsamości dla osób prawnych: statut spółki, akt założycielski lub umowa spółki, niezbędne w umowie uchwały oraz zgody organów, jeśli przepis lub statut/akt założycielski/umowa ich wymagają dokument, z którego wynika obowiązek poddania się egzekucji Koszty Taksa notarialna ustalana indywidualnie Taksa notarialna za wypisy aktu wynosi 6 zł netto (7,38 zł brutto) za każdą rozpoczętą stronę W razie jakichkolwiek pytań proszę o kontakt poprzez formularz kontaktowy lub bezpośrednio na adres e-mail kancelaria@

dobrowolne poddanie się egzekucji koszt aktu