Witam, Ponad miesiąc temu znalazłem z tyłu po prawej stronie szyi pod skórą małą kulkę (prawdopodobnie węzeł chłonny). Nie jest widoczne zgrubienie na szyi, nie boli lecz jest przesuwalny. Nie jest duży, chyba mniej niż 1cm. Byłem u lekarza, zbadał szyję, nawet klatkę piersiową i pachy, nic nie znalazł. Ziarnica złośliwa - przyczyny, objawy, rokowania. Ziarnica złośliwa jest to nowotwór, który dotyka dzieci, najczęściej chłopców przed 10. rokiem życia. Głównym, pierwszym objawem jest powiększenie węzłów chłonnych szyi i nadobojczykowych. Poznaj przyczyny, objawy i metody leczenia ziarnicy złośliwej. chłop małorolny bez prawnego tytułu do ziemi. chłop pańszczyźniany. chłopaczyna. chłopak. chłopak na posyłki. chłopak od seksu. chłopak pracujący jako au-apir. polsko-angielski słownik bab.la. Tłumaczenie słowa 'chłonny' i wiele innych tłumaczeń na angielski - darmowy słownik polsko-angielski. Naderwanie – uszkodzenie większej części włókien, ale z zachowaniem ciągłości mięśnia. Ból jest bardziej nasilony, pojawia się obrzęk i krwiak. Zerwanie – przerwanie prawie wszystkich włókien głowy przyśrodkowej. Objawy to większy krwiak i obrzęk, czasami trudność w płynnym przetoczeniu stopy podczas chodzenia. USG USG węzłów chłonnych Interna Powiększone węzły chłonne Węzły chłonne USG szyi. Lekarz chorób wewnętrznych Łukasz Wroński Internista , Pabianice. 78 poziom zaufania. Jeśli węzły chlonne się nie powiększają nie pojawiają się w innych miejscach lub nie ma innych niepokojących objawów to rzeczywiście nie ma powodu Lek. Tomasz Budlewski. Konieczne badanie lekarskie aby móc coś więcej powiedzieć. Proponuje udać się z dzieckiem do lekarza pediatry. Po badaniu będzie można coś więcej powiedzieć. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Powiększony węzeł chłonny na szyi u 2-letniej córki – odpowiada KlZA. Manifestacja kliniczna w postaci objawów występujących w obrębie głowy i szyi może dotyczyć niemal każdego z nowotworów wieku dziecięcego, między innymi: białaczek, chłoniaków, guzów ośrodkowego układu nerwowego, mięsaków tkanek miękkich, nerwiaka zarodkowego, siatkówczaka, histiocytozy z komórek Langerhansa. W związku z powyższym, dokładne badanie okolic twarzy, jamy ustnej, węzłów chłonnych jest niezwykle istotnym elementem oceny lekarskiej. Znajomość symptomatologii chorób nowotworowych u dzieci z zakresu głowy i szyi jest istotna także dla lekarzy, dla których ta okolica jest szczególnym obszarem zainteresowania, czyli: stomatologów, otolaryngologów czy okulistów. W trzeciej części publikacji z cyklu „Objawy alarmujące chorób nowotworowych u dzieci” prześledzimy najczęstsze manifestacje kliniczne chorób nowotworowych z zakresu głowy i szyi: ból głowy, zmiany w obrębie twarzy, a także omówimy diagnostykę limfadenopatii. Ból głowy Ból głowy jest objawem dość częstym w praktyce pediatrycznej (zgłaszanym przez 20% dzieci w wieku przedszkolnym i aż 50% dzieci starszych i młodzieży) [[1]]. Rozmaitość chorób, niekiedy bardzo poważnych, z którymi może wiązać się ból głowy u dziecka nakazuje szczególną ostrożność i wnikliwość w przeprowadzeniu wywiadu oraz badania przedmiotowego, w tym także oceny neurologicznej. Z chorób nowotworowych, w których pacjenci pediatryczni prezentują ból głowy wymienić należy przede wszystkim: guzy ośrodkowego układu nerwowego (stanowiące grupę najczęstszych guzów litych u dzieci, a zarazem około 23% wszystkich nowotworów wieku dziecięcego), białaczki, chłoniaki (w przypadku zajęcia ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu choroby, ale także w przebiegu niedokrwistości w przebiegu choroby podstawowej), nerwiak zarodkowy, guz chromochłonny nadnerczy i nerczak zarodkowy (jeśli towarzyszy im nadciśnienie tętnicze), oraz mięsaki nosogardzieli (poprzez blokowanie odpływu wydzieliny z zatok). Ból głowy w przebiegu nowotworów ośrodkowego układu nerwowego wynika ze zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego będącego efektem wzrostu guza w obrębie sztywnej struktury, jaką jest czaszka, innych procesów patologicznych nasilających efekt masy (krwotok do guza, obrzęk mózgu) oraz z wodogłowia powstałego wskutek zaburzeń krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest najczęściej występującym objawem guza ośrodkowego układu nerwowego (zgłaszanym przez około 40-65% pacjentów) [[2], [3]]. Ze względu na fakt, że ból głowy u dziecka może wiązać się z bardzo poważnym rozpoznaniem, należy przeprowadzić z pacjentem i jego rodzicem bardzo szczegółowy wywiad, a następnie badanie przedmiotowe, składające się także z oceny neurologicznej dziecka. Występowanie objawów alarmujących obliguje nas do poszerzenia diagnostyki i poszukiwania przyczyny objawów: - Ból pojawił się nagle, jest silny, nigdy wcześniej nie pojawiały się podobne objawy; - Ból występuje z narastającą częstością lub charakteryzuje się narastającą intensywnością, może wybudzać dziecko ze snu; Biorąc pod uwagę lokalizację niepokojący może być ból z tyłu głowy promieniujący do karku (guzy mózgu u dzieci występują najczęściej w tylnym dole czaszki) - powinien on zatem wzbudzać szczególną czujność. Ponadto, współwystępowanie wodogłowia wiąże się często ze szczególną predylekcją bólu do okolicy czołowej. O tym, że tło bólu głowy może być poważniejsze mogą świadczyć także: - Nasilenie bólu po przebudzeniu – około 1/3 pacjentów skarży się na ból głowy rano, po nocnym wypoczynku, przed podniesieniem głowy z poduszki- wtedy, gdy krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego jest najbardziej zaburzone, a ciasnota wewnątrzczaszkowa jest największa; - Nasilenie bólu podczas czynności wzmagających ciśnienie wewnątrzczaszkowe (kaszel, kichanie, napięcie tłoczni brzusznej); - Wymioty towarzyszące bólowi lub występujące jako objaw izolowany. Zwykle pojawiają się bez poprzedzających nudności, nie są czasowo związane z jedzeniem, mogą być związane ze zmianą pozycji głowy, opisywane są jako „wybuchowe” lub „chlustające” i przynoszą dziecku ulgę w bólu głowy. Dość często w praktyce klinicznej pierwotne rozpoznanie u dzieci z guzami ośrodkowego układu nerwowego to nieżyt żołądkowo-jelitowy. Ci pacjenci wracają jednak po krótkim czasie do lekarza ze względu na fakt, że objawy nie ustąpiły, nasilają się lub dołączają się inne. - Nadmierny przyrost obwodu głowy z rozejściem szwów czaszkowych i uwypukleniem ciemiączka może występować u niemowląt i małych dzieci, u których nie doszło jeszcze do zarośnięcia szwów czaszkowych; - Ujemny wywiad rodzinny w kierunku migrenowych bólów głowy (migrena jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu głowy u dzieci). Dodatkowo, należy poszerzyć wywiad o obecność objawów ogniskowych, związanych ze specyficzną okolicą, w której umiejscowiony jest guz. Mogą pojawić się: Objawy móżdżkowe związane z obecnością guza w obrębie móżdżku lub komory IV: - niezborność (ataksja, dysmetria, drżenie zamiarowe), - oczopląs, - mowa skandowana, - zaburzenia równowagi (z dodatnią próbą Romberga), - zaburzenia chodu (chód niepewny, na szerokiej podstawie, zbaczanie w stronę guza), - przymusowe ustawienie głowy ze sztywnością karku Objawy okulistyczne (przy guzach dróg wzrokowych), z których najbardziej typowym jest stopniowe, częściowe osłabienie ostrości wzroku lub całkowita jego utrata. Dziecko może zgłaszać, że widzi „jak przez mgłę”, często mrugać lub pocierać oczy rękoma. Ponadto, mogą wystąpić: - naprzemienny, antagonistyczny oczopląs pionowy obu gałek ocznych (see-saw nystagmus); - zaburzenia widzenia barw (desaturacja) jest wczesnym objawem uszkodzenia skrzyżowania wzrokowego; - zaburzenia pola widzenia (dziecko ma tendencję do „patrzenia bokiem” na rozmówcę lub instynktownego ustawiania głowy tak, by obraz znajdował się w obszarze prawidłowego pola widzenia); - „objaw zachodzącego słońca” (zespół Parinauda) - niemożność skierowania źrenic ku górze, któremu może towarzyszyć zniesienie odruchu źrenic na światło przy zachowanej reakcji na akomodację. Wymienione zaburzenia są efektem ucisku blaszki czworaczej śródmózgowia; - wytrzeszcz gałki ocznej z następującą niedomykalnością szpary powiekowej oraz dwojeniem obrazu; - zez. Objawy związane z obecnością guza w obrębie półkul mózgowia: - zmiany osobowości i zachowania dziecka (szczególnie w przypadku obecności guza w płacie czołowym) – mogą niekiedy być zauważalne jedynie przez rodzica, który jest najbardziej wnikliwym obserwatorem; - zaburzenia mowy – afazja czuciowa lub ruchowa mowy, automatyzmy oralne; - napady padaczkowe uogólnione lub częściowe; - omamy wzrokowe, agnozja wzrokowa (guzy płatów potylicznych); - zaburzenia czucia; - obniżenie siły mięśniowej, niedowłady; - zaburzenia pamięci. Objawy guzów pnia mózgu: - zaburzenia połykania; - zaburzenia oddechu; - kręcz karku, przymusowe ustawienie głowy; - zaburzenia ruchomości gałek ocznych (guzy mostu); - niedowład nerwu twarzowego (guzy mostu). Objawy endokrynologiczne: - moczówka prosta pochodzenia centralnego (guzy okolicy nadsiodłowej); - przedwczesne dojrzewanie płciowe (guzy wydzielające beta-gonadotropinę kosmówkową); - zaburzenie wzrastania. Wskutek wymienionych wyżej zaburzeń może dojść do utraty umiejętności, które dziecko nabyło, np. umiejętności pisania, chodzenia, jazdy na rowerze. Pacjent przestaje radzić sobie z wyzwaniami szkolnymi czy przedszkolnymi, co potęguje u niego stres i nasila zmiany zachowania. Ponieważ guzy mózgu najczęściej pojawiają się u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, taki objaw może być traktowany, także przez rodziców, jako efekt trudności w przystosowaniu się dziecka do nowego etapu życia, fobia szkolna. Należy być bardzo ostrożnym w formułowaniu tego typu podejrzeń i zawsze najpierw wykluczyć podłoże organiczne zaburzeń. Późnymi objawami wzmożonej ciasnoty wewnątrzczaszkowej są tarcza zastoinowa na dnie oka, bradykardia, wzrost ciśnienia tętniczego, zaburzenia oddychania (triada Cushinga) z towarzyszącymi zmianami zachowania dziecka, postępującą apatią i zaburzeniami świadomości. Narastające w krótkim czasie wymioty, sztywność karku, porażenie ruchów gałek ocznych mogą zwiastować wgłobienie migdałków móżdżku w obręb otworu wielkiego, dlatego stanowią wskazanie do niezwłocznej interwencji neurochirurgicznej [[4]]. W przypadku stwierdzenia u dziecka bólu głowy należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący objawów alarmujących nowotworu, jak również przeprowadzić badanie neurologiczne (ocena chodu i zborności z próbą Romberga, badanie siły mięśniowej, nerwów czaszkowych), a w razie zaburzeń widzenia także badanie okulistyczne. Decydujące jest badanie obrazowe głowy lub rdzenia kręgowego (z wyboru rezonans magnetyczny z kontrastem, w drugiej kolejności tomografia komputerowa z kontrastem - pamiętając, że czułość KT w diagnostyce guzów tylnego dołu czaszki jest mniejsza niż MR). W razie braku dostępności badania w opiece ambulatoryjnej warto skierować dziecko do Poradni Onkologicznej. Planując diagnostykę miejmy na uwadze, że w przypadku podejrzenia guza ośrodkowego układu nerwowego bardzo liczy się czas, ponieważ w każdej chwili może dojść do wklinowania, dlatego badanie musi odbyć się niezwłocznie! Zmiany w obrębie twarzy Wśród nowotworów powodujących zmiany w obrębie twarzy należy wymienić: guzy ośrodkowego układu nerwowego (wskutek zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych); białaczki; chłoniaki; mięsaki tkanek miękkich (np. mięsak prążkowanokomórkowy –RMS); siatkówczaka; histiocytozę z komórek Langerhansa. Z objawów alarmujących najczęściej stwierdzanym jest asymetria w obrębie twarzy, która może być wynikiem rosnącego guza lub zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych. W przypadku pojawienia się u dziecka jakiejkolwiek asymetrii w wyglądzie twarzy (na przykład: opadanie kącika ust, opadanie powieki, wytrzeszcz gałki ocznej) konieczne jest dokładne badanie neurologiczne i w razie potrzeby, dodatkowo badanie obrazowe głowy lub twarzoczaszki. Obecność objawów neurologicznych ze strony nerwów czaszkowych mogą zwiastować zajęcie ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu białaczki. Ponadto, wskutek immunosupresji występujących u pacjentów z białaczką niekiedy stwierdza się trudno gojące się afty, owrzodzenia w jamie ustnej. Małopłytkowość w przebiegu choroby podstawowej może manifestować się obecnością wybroczyn na błonach śluzowych jamy ustnej, a także krwawieniem z nosa i dziąseł. Bladość skóry w przebiegu niedokrwistości także najlepiej widoczna jest w obrębie błon śluzowych twarzy. Charakterystycznym objawem jest przerost dziąseł (stanowiący nacieki białaczkowe) u pacjentów z ostrą białaczką szpikową. Głowa i szyja stanowi trzecią co do częstości lokalizację chłoniaków nieziarniczych. Szczególną okolicą jest pierścień chłonny gardła (Waldeyera). Należy pamiętać, iż asymetryczne powiększenie migdała podniebiennego, któremu towarzyszy obecność powiększonego węzła chłonnego podżuchwowego po tej samej stronie stanowi objaw patognomoniczny dla chłoniaka Burkitta. Ponadto, chłoniaki w obrębie twarzy mogą rosnąć naciekając kości, tkanki miękkie twarzy powodując obrzęk, efekt masy, asymetrię oraz trudno leczące się stany zapalne w obrębie twarzy. Pacjenci, u których w toku diagnostyki stwierdzano chłoniaka twarzoczaszki prezentowali często nawracające, jednostronne zapalenie spojówki, a także niedrożność lub jednostronną wydzielinę z otworu nosowego. Ważne, by w każdym przypadku guza rosnącego w obrębie twarzy ustalić dynamikę tempa wzrastania, ponieważ chłoniaki nieziarniczne charakteryzują się niezwykle wysokim indeksem proliferacyjnym i niekiedy „rosną w oczach” mogąc powodować w krótkim czasie stan zagrożenia życia zamykając światło dróg oddechowych. Dlatego pacjenci zgłaszający się z szybko rosnącymi zmianami w obrębie twarzy, a w szczególności jamy ustnej, powinni być kierowani natychmiast do ośrodków onkohematologicznych, gdzie przeprowadzona zostanie biopsja i w sytuacji intensywnej progresji choroby, leczenie zostanie rozpoczęte niezwłocznie! Mięsak prążkowanokomórkowy występujący w obrębie twarzy stanowi najczęściej typ zarodkowy. Charakterystyczne lokalizacje to oczodół, gdzie powoduje wytrzeszcz, zaburzenia widzenia, zwężenie szpary powiekowej, zez. Ponadto, występując w okolicy ucha środkowego i nosogardzieli może objawiać się przewlekłymi, nawracającymi zapaleniami ucha oraz zatok przynosowych. Mięsak prążkowanokomórkowy rosnący w obrębie dziąseł występuje w postaci groniastych, krwawiących mas. Dość rzadkim ale charakterystycznym objawem jest leukokoria, albo koci błysk, czyli bladożółty lub złotawy odblask w oku widoczny na zdjęciach wykonanych z użyciem lampy błyskowej. Może być to objaw siatkówczaka, dlatego wymaga diagnostyki okulistycznej, szczególnie, gdy towarzyszy temu pogorszenie widzenia, zez lub wytrzeszcz gałki ocznej. W przebiegu histiocytozy z komórek Langerhansa możemy mieć do czynienia ze zmianami skórnymi występującymi w postaci wysypki grudkowej brunatno-czerwonej – szczególnie nasilonej w okolicach owłosionej skóry głowy, przewodu słuchowego zewnętrznego, przypominającej wyprysk łojotokowy skóry. Na głowie może być mylnie rozpoznawana jako „ciemieniucha”, dlatego uporczywa wysypka o podobnej morfologii, która nie reaguje na leczenie i rozprzestrzenia się podczas obserwacji powinna wzbudzać czujność lekarza. W obrębie głowy i szyi mogą być obecne guzy i ogniska osteolityczne kości czaszki, wyciek z ucha oraz obrzęk dziąseł i rozchwianie zębów wskutek naciekania żuchwy lub kości szczękowej. Limfadenopatia Powiększone węzły chłonne są częstym objawem niepokojącym rodziców. W dzieciństwie układ odpornościowy intensywnie się kształtuje, co sprawia, że masa węzłów chłonnych u dziecka jest dwa razy większa niż u dorosłego. Co drugi pacjent badany przez pediatrę ma powiększone węzły chłonne. U 25% zdrowych dzieci węzły chłonne szyjne, karkowe i pachwinowe są powszechnie wyczuwalne, a nie toczy się w nich żaden proces chorobowy. Przyczynami nowotworowymi limfadenopatii mogą być: chłoniak Hodgkina, chłoniaki nieziarnicze, białaczka, histiocytoza z komórek Langerhansa, a także przerzuty guzów litych (najczęściej mięsaków oraz nerwiaka zarodkowego). Badając pacjenta należy zawsze ustalić, czy występują u niego objawy alarmujące nowotworu, które będą obligowały nas do poszerzenia diagnostyki [[5]]: Obecność objawów ogólnych, czyli: - stanów podgorączkowych lub gorączki, - utraty masy ciała (>10% w ciągu 6 miesięcy), - osłabienia, - zaburzeń łaknienia, - nocnych potów. Wymienione powyżej objawy występują z wysoką częstością u pacjentów z nowotworami wywodzącymi się z komórek układu krwiotwórczego, białaczek i chłoniaków, dlatego każdorazowo u pacjenta z limfadenopatią należy ustalić, czy są obecne. Obecność dynamiki procesu chorobowego. Warto zadać pacjentowi następujące pytania: - Czy węzły rosną? - W jakim czasie urosły i o ile? - Czy dołączają się kolejne? Niewielkie węzły, nie ulegające zmianom – czyli: nie rosną, nie pojawiają się nowe - w czasie wielomiesięcznej lub nawet kilkuletniej obserwacji przemawiają przeciwko nowotworowemu charakterowi limfadenopatii. Zwykle nowotwory u dzieci rosną dynamicznie i podwajają swoją masę w krótkim okresie czasu. Wyjątkiem jest chłoniak Hodgkina, który może rozwijać się stosunkowo długo (do kilku miesięcy). Brak reakcji na prawidłowo zastosowane leczenie. Należy ustalić, co dotychczas działo się z pacjentem, jakie miał objawy, jak był leczony i jaki był efekt. Węzły infekcyjne powinny zmniejszyć swój rozmiar po zastosowaniu antybiotykoterapii empirycznej skutecznej wobec najczęstszych patogenów Staphylococcus i Streptococcus oraz beztlenowców. Brak reakcji lub progresja zmian podczas leczenia stanowi wskazanie do poszerzenia diagnostyki. Obecność innych objawów: - Świądu skóry, który jest charakterystyczny dla chłoniaka Hodgkina i stanowi niekiedy dominujący objaw. Niektórzy pacjenci w pierwszej kolejności trafiają do dermatologów ze względu na świąd i zmiany skórne (nadkażające się przeczosy). - Kaszlu, ograniczenia tolerancji wysiłku. Kaszel u dziecka, który trwa powyżej 3 tygodni, nie ustępuje i nasila się wymaga diagnostyki, także w kierunku guzów śródpiersia (zdjęcie rtg klatki piersiowej). Pacjenci z rozpoznaniem choroby układu oddechowego z przewlekłym kaszlem mogą zgłaszać, że charakter kaszlu uległ zmianie lub leczenie, które dotychczas przynosiło dobre rezultaty, aktualnie nie pomaga. - Objawów zespołu żyły głównej górnej – czyli obrzęku i zasinienia twarzy, obecności poszerzonych naczyń żylnych na skórze klatki piersiowej, duszności, zaburzeń oddychania, zwiększonego ciśnienia krwi na kończynach górnych. Zespół żyły głównej górnej jest stanem zagrożenia życia i każdy pacjent z tym podejrzeniem powinien być kierowany natychmiast do wysokospecjalistycznego ośrodka onkohematologicznego! Inne dane z wywiadu: warto również ustalić, czy u pacjenta występują inne potencjalne przyczyny limfadenopatii: - Czy odbył szczepienia ochronne w ostatnich kilku tygodniach? - Czy miał kontakt z chorymi na choroby zakaźne? - Czy miał kontakt ze zwierzętami domowymi lub dzikimi? - Czy w okolicy powiększenia wystąpiło zadrapanie przez kota? - Czy spożywa surowe mięso? - Czy odbywał w ostatnim czasie podróże? Następnie należy dokładnie zbadać węzły chłonne, w ocenie uwzględniając: Lokalizację i liczbę zajętych regionów węzłowych - szczególnie alarmująca jest limfadenopatia okolicy nadobojczykowej, która najczęściej wiąże się z obecnością choroby u dziecka (nowotworowej, reumatologicznej lub zakażenia – najczęściej wirusem CMV lub EBV). Warto nadmienić, że każdorazowo w przypadku pacjenta z limfadenopatią obowiązuje nas badanie wszystkich grup węzłów chłonnych. Wielkość węzłów chłonnych - węzeł chłonny uznajemy za powiększony, gdy jego średnica jest większa niż 10 mm. Wyjątki stanowią: węzeł w okolicy łokciowej uznawany za powiększony gdy średnica wynosi >5 mm, a węzeł pachwinowy >15 mm. Konsystencja – węzły nowotworowe są zwykle twarde, spoiste, a zapalne miękkie, chełboczące. Bolesność – dla procesu nowotworowego charakterystyczne są węzły chłonne niebolesne, a tkliwość i bolesność charakterystyczne są dla węzłów objętych stanem zapalnym. Należy jednak pamiętać, że bardzo dynamicznie rosnący, rozciągający torebkę węzeł nowotworowy także może być bolesny. Tworzenie pakietów. Ruchomość węzłów chłonnych względem otaczających tkanek i względem skóry. Wygląd skóry nad powiększonym węzłem, w tym zabarwienie skóry i ewentualna obecność przetoki. Ponadto oceniamy stan uzębienia oraz obecność zmian zapalnych w obrębie jamy ustnej i górnych dróg oddechowych, które mogą być przyczyną limfadenopatii. Zwracamy uwagę na objawy niedokrwistości oraz skazy krwotocznej, które mogą sugerować rozpoznanie białaczki. Badamy również brzuch pacjenta zwracając uwagę na ewentualną hepato- lub splenomegalię lub obecność innych zmian patologicznych w brzuchu dziecka (powiększony węzeł może być przerzutowym z ogniska pierwotnego w jamie brzusznej). Dokładne zebranie wywiadu i przeprowadzenie starannego badania przedmiotowego pozwala wyodrębnić grupę pacjentów z wysokim ryzykiem choroby nowotworowej. W razie wątpliwości możemy poszerzyć diagnostykę o morfologię krwi obwodowej z rozmazem i wskaźniki stanu zapalnego (w celu różnicowania z zakażeniem) oraz wykonać badania serologiczne. Cennym narzędziem w ambulatoryjnej ocenie limfadenopatii jest także badanie USG węzłów chłonnych. Hipoechogenne węzły z zatartą echostrukturą będą wzbudzały niepokój onkologiczny. W razie występowania kaszlu lub innych objawów ze strony układu oddechowego warto i należy wykonać zdjęcie rtg klatki piersiowej. W przypadku wątpliwości można dziecko skierować do Poradni Onkologicznej. Krokiem decydującym i pozwalającym postawić ostateczną diagnozę jest biopsja otwarta węzła w ośrodku zajmującym się leczeniem chorób nowotworowych u dzieci z pobraniem materiału do badania histopatologicznego. Monika Barełkowska, Katarzyna Derwich Klinika Onkologii, Hematologii i Transplantologii Pediatrycznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu [1] Marszał E. Bóle głowy. W: Kawalec W. Milanowski A. Diagnostyka różnicowa najczęstszych objawów w praktyce pediatrycznej. PZWL, Warszawa 2003; 38-45. [2] Wilne SH, Ferris RC, Nathwani A, Kennedy CR. The presenting features of brain tumours: a review of 200 cases. Arch Dis Child 2006;91:502–506. [3]Edgeworth J, Bullock P, Bailey A, Gallagher A, Crouchman M. Why are brain tumours still being missed? Archives of Disease in Childhood 1996; 74: 148-151. [4] Zakrzewski K. Nowotwory mózgu wieku dziecięcego. Wyd. CZELEJ Sp. Lublin 2004, Wyd. I, ISBN: 83-89309-38-6. [5]Friedmann A. M. Diagnostyka i leczenie limfadenopatii u dzieci. W: Pediatria po Dyplome 2010; 1: 36-43. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 11:00, data aktualizacji: 14:01 ten tekst przeczytasz w 6 minut Nowotwory wieku dziecięcego występują rzadziej niż u dorosłych, stanowiąc 3% nowotworów całej populacji. Rozwijają się podstępnie, zazwyczaj przez długi okres nie upośledzając sprawności dziecka, a objawy, którymi się manifestują, są bardzo niespecyficzne. Dziecko najczęściej czuje się dobrze i nic go nie boli. Efektem tego jest fakt, że nowotwory złośliwe stanowią nadal drugą po wypadkach i zatruciach przyczynę zgonów dzieci, gdyż są rozpoznawane za późno, co zmniejsza skuteczność leczenia. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Powiększenie węzłów chłonnych Gorączka Ból głowy Młody organizm charakteryzuje intensywny wzrost i rozwój, niestety komórki nowotworowe namnażają się u dzieci równie szybko. Rozpoznanie nowotworu na wcześniejszym stadium rozwoju umożliwia jego całkowite wyleczenie. Duża odpowiedzialność spoczywa na lekarzach rodzinnych, których obowiązkiem jest zbadać sumiennie całego pacjenta podczas każdej wizyty bez względu na jej przyczynę. Dokładne zbadanie dziecka, które przyszło do lekarza z powodu infekcji dróg oddechowych, może przyspieszyć rozpoznanie nowotworu i zwiększyć szanse na jego wyleczenie. Czujność onkologiczna obowiązuje, gdy rodzic lub lekarz zauważy któryś z następujących objawów: powiększenie węzłów chłonnych, zwłaszcza szyjnych czy brzusznych przedłużające się (powyżej 2 tygodni), nawracające gorączki niezwiązane z infekcją wymioty poranne z bólem głowy obrzęk i/lub ból kości i stawów czasem z utykaniem, patologiczne złamania kości objawy neurologiczne takie jak nierówność szpar powiekowych czy zaburzenia równowagi znaczna bladość oraz wzrost męczliwości i osłabienie duża skłonność do powstawania siniaków u dziecka oraz krwawienia białawy odblask źrenicy oka, zez lub nagłe zaburzenie widzenia postępujący i niewyjaśniony spadek masy ciała guzowate zgrubienie tkanek lub narządów, badalny guz, np. w jamie brzusznej przedłużający się kaszel Powiększenie węzłów chłonnych U dzieci węzły chłonne, zwłaszcza szyjne i pachwinowe, bardzo często są badalne, ponieważ organizm każdego dnia zwalcza atakujące go wirusy i bakterie za pomocą komórek układu immunologicznego namnażających się właśnie w węzłach chłonnych. Jest to naturalna droga obrony ustroju przed infekcjami. Powiększenie węzłów chłonnych (tzn. gdy mają powyżej 1 cm) przez powyżej 2 tygodnie przy obecnych objawach takich jak: gorączka, poty nocne czy utrata masy ciała i wykluczeniu infekcji może budzić podejrzenie nowotworu złośliwego, najczęściej choroby Hodgkina. Jedynym jej objawem jest często wolne narastanie powiększenia węzłów chłonnych szyjnych i węzłów nadobojczykowych. Są one niebolesne, elastyczne i mają tendencję do tworzenia pakietów. Najlepszym sposobem oceny węzła jest badanie histopatologiczne, czyli mikroskopowa ocena pobranego materiału. Gorączka Gorączka, nawet przedłużająca się najczęściej jest objawem infekcji. U większości dzieci temperatura powraca do normy po zastosowaniu leków przeciwgorączkowych w odpowiednich dawkach. Czasem jednak utrzymuje się ona pomimo leczenia, wtedy konieczna jest wizyta u lekarza, który zbada dziecko i zadecyduje o wykonaniu badania morfologii krwi i ewentualnie innych, które uzna za stosowne. W niewielkim odsetku przypadków gorączka przedłużająca się może być objawem nowotworu, zwłaszcza jeśli nie stwierdzono jej przyczyny lub gdy pojawia się periodycznie w okresach 3-10-dniowych z bezgorączkową przerwą. Natomiast u większości dzieci, u których stwierdzono nowotwór, gorączka była obecna. Bladość, męczliwość, osłabienie oraz duża skłonność do siniaczenia czy krwawienie z błon śluzowych jamy ustnej i nosa. Powyższe zaburzenia z towarzyszącym powiększeniem węzłów chłonnych obwodowych czy gorączka to najczęstsze objawy białaczki u dzieci. W ostrych białaczkach wywiad jest krótki, zazwyczaj 2-6 tygodniowy, dlatego niezwykle istotna jest wczesna diagnostyka. Białaczki, czyli choroby nowotworowe układu krwiotwórczego, których istotą jest rozrost klonalny komórek niedojrzałych stanowią ok. 30 % nowotworów wieku dziecięcego. Najczęstsza z nich jest ostra białaczka limfoblastyczna. Ból głowy Częsty objaw, który współistniejąc z wymiotami porannymi na czczo, zawsze powinien wzbudzić czujność nowotworową. Guzy mózgu (gwiaździaki, glejaki, oponiaki, rdzeniaki), to po białaczkach i chłoniakach druga co do częstości występowania grupa nowotworów u dzieci. Obraz kliniczny jest bardzo zróżnicowany i zależy od wieku dziecka, lokalizacji guza i jego tempa wzrostu. Najmniejsze dzieci nie skarżą się na ból głowy, wiodącymi objawami choroby nowotworowej u nich jest zmiana zachowania, często w postaci płaczliwości czy nadpobudliwości, ponadto powiększenie obwodu głowy czy zaburzenie zdolności patrzenia w górę. Mogą również pojawić się drgawki, podwójne widzenie, pogorszenie ostrości wzroku i ubytki pola widzenia. Baczną uwagę należy zwrócić na niepewny chód, czyli „na szerokiej podstawie”. Najwięcej nietypowych objawów charakteryzuje nerwiaka zarodkowego współczulnego czyli neuroblastomę, który stanowi ok. 8 % nowotworów wieku dziecięcego. Rozwija się z komórek współczulnych części autonomicznej układu nerwowego i umiejscawia się tam, gdzie te komórki. Guz może być wyczuwalny na szyi, w jamie brzusznej czy w badaniu per rectum, gdy znajduje się w odbytnicy. Jego obecność w klatce piersiowej może powodować ucisk na drogi oddechowe i naczynia powodując kaszel, duszność czy obrzęk szyi. Komórki guza wydzielają substancje zwane katecholaminami, które wywołują napadowe pocenie i zaczerwienienie twarzy, bóle głowy, kołatania serca, nadciśnienie tętnicze. Może pojawić się także wodnista biegunka, bóle brzucha i zaburzenia jonowe w efekcie działania jelitowego hormonu wazoaktywnego, produkowanego przez nowotwór. Nierzadko w obrazie choroby pojawiają się zaburzenia ogólnoustrojowe jak osłabienie, męczliwość czy gorączka. Badalny guz w jamie brzusznej, wyczuwalny przez rodziców podczas kąpieli czy przewijania, zwłaszcza gdy towarzyszy mu krwiomocz, trudności w oddawaniu stolca czy brak apetytu może okazać się guzem Wilmsa, wywodzącym się z nerki. Ból kości występuje w mięsaku Ewinga i mięsaku kościopochodnym (osteosarcoma) odpowiednio u 89 i 79% dzieci z tymi chorobami. Są to najczęstsze nowotwory złośliwe kości i stanowią 4-7% nowotworów złośliwych wieku dziecięcego. Lokalizują się najczęściej w okolicy stawu kolanowego (osteosarcoma), w trzonie kości udowej czy kościach płaskich (mięsak Ewinga), chorują najczęściej nastolatki. Bólowi kości towarzyszy najczęściej obrzęk a nawet badalny guz. U dzieci zgłaszających powyższe objawy powinny być jak najwcześniej wykonane zdjęcia rentgenowskie bolesnej kości. Bóle kostno-mięśniowe występują jako jeden z pierwszych objawów u 21-33% dzieci chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną. Często towarzyszą im dolegliwości ze strony stawów i dlatego dzieci te najczęściej podejrzewane są o schorzenia reumatologiczne. Zez, gorsze widzenie czy lekokoria (biały odblask źrenicy) mogą być objawami siatkówczaka, czyli nowotworu złośliwego wewnątrzgałkowego. Gdy się pojawią, są wskazaniem do dokładnego badania okulistycznego każdego dziecka bez względu na jego wiek. Wyleczalność nowotworów u dzieci wzrosła z 45% w 1974 roku do 80%, a nawet do 90% w roku 1995, dla porównania u dorosłych wynosi zaledwie 30%. Mogłaby być jeszcze wyższa, gdyby do specjalistycznych ośrodków onkologicznych trafiały dzieci we wczesnych stadiach rozwoju choroby. Niestety w Polsce najczęściej terapię rozpoczyna się w momencie, gdy nowotwór jest w wysokim (III lub IV) stadium zaawansowania, co zmniejsza szansę na jego wyleczenie i wiąże się z wyższą śmiertelnością. W leczeniu nowotworów stosuje się metody chirurgiczne, chemioterapię i radioterapię. Duże guzy z obecnością przerzutów nie stanowią przeciwwskazania do leczenia. Obecnie chemioterapia jest bardziej przyjazna małemu pacjentowi dzięki coraz skuteczniejszym lekom zwalczającym jej skutki uboczne oraz możliwości leczenia ambulatoryjnego. Konferencja: Onkologia w Polsce i na świecie! - zobacz więcej Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. zdrowie Choroba nowotworowa nie wyklucza macierzyństwa. Czym jest oncofertility? Pacjentka z nowotworem, zanim trafi na konsylium onkologiczne, przychodzi do ośrodka leczenia niepłodności, żeby rozpocząć procedurę oncofertility. Nie ma... Warsaw Press Tak Durczok wspominał chorobę nowotworową: chcieli mi się wkłuwać w głowę, ale nie pozwoliłem Kamil Durczok zmarł 16 listopada. Miał 53 lata. U dziennikarza kilkanaście lat temu zdiagnozowano nowotwór, konieczna była radioterapia, chemioterapia i zabieg.... Agnieszka Mazur-Puchała Markery nowotworowe dla kobiet - pomoc w diagnostyce raka W diagnostyce, prognozowaniu i leczeniu raka często oznacza się markery nowotworowe. Nie są one jednoznacznym wskaźnikiem choroby, dlatego zwykle analizuje się je... Marlena Kostyńska Jak rozszyfrować genetyczną enigmę i skutecznie leczyć choroby nowotworowe? Badania, które wykorzystują sekwencjonowanie całego genomu, są w stanie dostarczyć informacji umożliwiających zdiagnozowanie wielu rzadkich chorób genetycznych.... Materiały prasowe W jaki sposób „pracujemy” na choroby nowotworowe? Możemy zrobić znacznie więcej, by się przed nimi chronić! Rocznie z powodu nowotworów umiera 100 tysięcy Polaków, czyli 300 osób dziennie. Lekarze alarmują: 80 proc. zachorowań na choroby nowotworowe wynika z niezdrowego... Karolina Świdrak Badanie USG - metoda wykrywania zmian nowotworowych Kiedy słyszymy o nowotworach, od razu myślimy o najgorszym. Część zmian ma jednak charakter łagodny. Nie znaczy to jednak, że możemy je zignorować. Coroczne,... Dr n. med. Michał Lipa "Mamy być może całkowicie zaprzestać opieki nad pacjentami z chorobami nowotworowymi, cukrzycą, udarem mózgu, zawałem serca". Prof. Małecki krytycznie o zmianie krakowskiego szpitala uniwersyteckiego w "covidowy" "Nie możemy sobie pozwolić na niewłaściwe decyzje!" - pisze w liście do małopolskiego wojewody prof. dr hab. Maciej Małecki, dziekan Wydziału Lekarskiego... Karolina Świdrak NTZP: Już ponad połowa Polaków zetknęła się z chorobą nowotworową w najbliższej rodzinie Nowotwory diagnozowane są coraz częściej. Wyniki Narodowego Testu Zdrowia Polaków 2020 mówią, że u 55 proc. ankietowanych choroba onkologiczna pojawiła się w... Aleksandra Lipiec Rak płuc przyczyną co piątego zgonu nowotworowego w Europie Co piąta śmierć nowotworowa w Europie spowodowana jest rakiem płuc – to główny wniosek płynący z udostępnionego przez PAP raportu "Breathing in a new era"... Magda Ważna Hiperkalcemia - przyczyny, objawy, dieta, leczenie. Stan towarzyszący nowotworowi albo nadczynności tarczycy Hiperkalcemią nazywany jest podniesiony powyżej normy poziom magnezu. Kiedy występuje przy nowotworze zazwyczaj oznacza przerzuty na kości. Objawy hiperkalcemii... Anna Krzpiet Zapalenie węzłów chłonnych z tyłu głowy Zawartość: Objawy zapalenia węzłów chłonnych z tyłu głowy Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych z tyłu głowy Diagnostyka Zapalenie potylicznych węzłów chłonnych: leczenie Powikłania zapalenia węzłów chłonnych Ludzki układ limfatyczny składa się z otwartej sieci naczyń, wzdłuż której porusza się limfa, oraz węzłów, w których zachodzi proces jej oczyszczania. Znajomość tych podstawowych rzeczy pozwala lepiej zrozumieć przyczyny zapalenia węzłów chłonnych z tyłu głowy i sporządzić kompetentną prognozę rozwoju choroby. Objawy zapalenia węzłów chłonnych z tyłu głowy Węzły chłonne potyliczne znajdują się z tyłu szyi i zwykle nie są wyczuwalne i nie są widoczne. Oznacza to, że przy braku procesów patologicznych zdrowy człowiek może nawet nie wiedzieć, gdzie się znajduje i jaki jest rozmiar. Zdjęcie położenia węzłów chłonnych potylicznych, które widać po prawej stronie. W przypadku zapalenia węzły chłonne są powiększone, a zaokrąglone guzki powstają na karku, co może być bardzo bolesne przy badaniu dotykowym. Ból może również objawiać się bez nacisku na ognisko zapalenia, co wskazuje na ostry proces. Skóra w miejscu węzła chłonnego zazwyczaj wygląda, jednak wzrasta miejscowa temperatura ciała. Obrzęk węzłów chłonnych z tyłu głowy może być zarówno dwustronny, jak i jednostronny. Często procesowi temu towarzyszą następujące objawy: Gorączka, gorączka, dreszcze; Objawy zatrucia, nudności, zawroty głowy, brak apetytu; Po ropieniu obszar wokół węzła chłonnego zaczerwienia się i staje się luźny w dotyku, a pojawia się pulsujący ból. Podczas badania dotykowego dochodzi do chrzęstu, który przypomina dźwięk, jakbyś wszedł na śnieżny mroźny poranek. Ponieważ zapalenie węzłów chłonnych nie rozwija się jako niezależna choroba, ale jest wtórne, objawy leżące u podstaw patologii mogą dołączyć do opisanego obrazu. Zapalenie węzłów chłonnych może być specyficzne i niespecyficzne. Specyficzne zapalenie węzłów chłonnych jest objawem diagnostycznym poważnych chorób zakaźnych, które należy przede wszystkim wykluczyć: Pomoce; Gruźlica ; Odra; Mononukleoza. Również zapalenie potylicznych węzłów chłonnych może wskazywać na białaczkę lub reumatoidalne zapalenie stawów . Nieswoiste zapalenie węzłów chłonnych rozwija się z powodu obecności źródła zakażenia w bezpośrednim sąsiedztwie węzłów chłonnych. W tym przypadku najczęściej mówimy o przewlekłych procesach, takich jak: Próchnica ; Flegmon; Angina i przewlekłe zapalenie gardła ; Wrzody troficzne; Zapalenie ucha Zapalenie węzłów chłonnych może również wskazywać na rozwój reakcji alergicznej lub, odwrotnie, zmniejszenie odporności. W niektórych kategoriach pacjentów węzły chłonne potyliczne mogą również wzrastać w końcowych stadiach raka. Diagnostyka Gdy tylko okaże się, że zwiększyły się węzły chłonne na szyi, należy natychmiast udać się do lekarza. Jeśli objawy nasilają się szybko i występuje ogólne złe samopoczucie i gwałtowny wzrost temperatury ciała, należy zadzwonić po karetkę pogotowia. Szybki rozwój obrazu klinicznego może wskazywać na rozwój ciężkich powikłań, takich jak zapalenie opon mózgowych. Wszelkie środki diagnostyczne zapalenia węzłów chłonnych rozpoczynają się od badania zewnętrznego, które przeprowadza lekarz. Wymagana historia. Jeśli nie ma oczywistych przyczyn zapalenia szyjnych węzłów chłonnych, na przykład bólu gardła lub odry, przeprowadza się badanie instrumentalne. Aby wykluczyć gruźlicę i raka klatki piersiowej, można przepisać fluorografię lub promieniowanie rentgenowskie, a także odpowiednie badania krwi. Jeśli nie jest możliwe ustalenie czynnika etiologicznego metodami opisanymi powyżej, przypisuje się biopsję patologicznie powiększonego węzła, a następnie bada zawartość. Wszystkie czynności diagnostyczne należy wykonywać natychmiast, ponieważ istnieje duże ryzyko wystąpienia stanów awaryjnych. Zapalenie potylicznych węzłów chłonnych: leczenie W przypadku wzrostu węzłów chłonnych z tyłu głowy skuteczna jest tylko terapia choroby podstawowej. Przed przyjazdem lekarza można zastosować zimny kompres na obszarze dotkniętym chorobą i, jeśli to konieczne, przyjąć lek przeciwgorączkowy lub przeciwbólowy. W żadnym przypadku węzły chłonne nie mogą być ciepłe. Dotyczy to zapalenia węzłów chłonnych dowolnego miejsca, w tym potylicy. W tym przypadku proces ropny może stać się bardziej aktywny, co doprowadzi do rozwoju sepsy, ciężkiej sytuacji kryzysowej, która charakteryzuje się wysoką śmiertelnością. W leczeniu chorób, w których stan zapalny węzłów chłonnych szyi, stosuje się leki z różnych grup farmakologicznych: Antybiotyki; Przeciwzapalne; Immunomodulatory i wiele innych. Leczenie można prowadzić tak jak w szpitalu - w przypadku wykrycia gruźlicy lub chorób onkologicznych - lub w warunkach ambulatoryjnych (zapalenie ucha, ból gardła, zaawansowana próchnica, choroby dziąseł itp.). Jeśli proces zakażenia jest przewlekły, w celu skutecznego leczenia wskazane jest wykonanie plwociny lub ropnego wydzieliny z powodu wrażliwości na antybiotyki. Zbyt duża szansa, że ​​w latach leczenia zaostrzeń mikroorganizmy rozwinęły lekooporność na najpowszechniejsze leki. Powikłania zapalenia węzłów chłonnych W przypadku braku terminowej i odpowiedniej terapii, zapalenie węzłów chłonnych z tyłu głowy może być przyczyną uogólnionej sepsy. Jednocześnie infekcja i toksyny przedostają się do krwiobiegu i rozprzestrzeniają się jak błyskawica w całym ciele. Proces przebiega bardzo szybko, a objawy nasilają się natychmiast. Rokowanie dla tego wyniku jest ogólnie niekorzystne. Niezbędna jest natychmiastowa opieka medyczna w szpitalu z oddziałem intensywnej opieki medycznej i oddziałem intensywnej opieki medycznej. Bliskość szyjnych węzłów chłonnych do mózgu może przyczynić się do rozwoju zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, co jest bardzo trudne i charakteryzuje się wysoką śmiertelnością i strasznymi komplikacjami. Na szczególną uwagę zasługuje wzrost liczby węzłów chłonnych na karku u małych dzieci, kobiet w ciąży i osób z niedoborem odporności, ponieważ grupy te są szczególnie podatne na wszelkie infekcje i mają poważne ograniczenia w niektórych rodzajach procedur diagnostycznych i terapii farmakologicznej. Zapalenie węzłów chłonnych szyi: przyczyny, leczenie Zapalenie podżuchwowych węzłów chłonnych Zapalenie węzłów chłonnych za uchem: przyczyny, leczenie Zapalenie węzłów chłonnych w pachwinie u kobiet: przyczyny, leczenie Gdzie są węzły chłonne u ludzi? Zapalenie węzłów chłonnych: objawy, leczenie Zapalenie węzłów chłonnych w pachwinie u mężczyzn Guz na głowie może powstać na skutek działania różnych czynników. Oprócz zmian nowotworowych na głowie mogą powstawać również niegroźne guzy tłuszczowe, kaszaki i torbiele przywłośne. Diagnostyka guza jest niezbędna, jeżeli chcemy uniknąć poważnych problemów zdrowotnych oraz zyskać pewność, że mamy do czynienia z niegroźną zmianą. W obrębie głowy często występują guzy związane z chorobami nowotworowymi. Z tyłu głowy znajdują się węzły chłonne, które w wyniku powiększenia się mogą przybierać postać guza. Na skutek procesu nowotworowego mogą powstawać początkowo niewielkie guzy złośliwe oraz nowotworowe zmiany łagodne. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie badania palpacyjnego (badanie przedmiotowe), a także badania histopatologicznego, któremu poddawany jest pobrany z guza wycinek tkanek. Guz z tyłu głowy – na jaką chorobę może wskazywać? Guz z tyłu głowy to bardzo ogólne określenie. Guz lub guzy na głowie i szyi wymagają wnikliwej diagnostyki, która pozwala wykluczyć lub potwierdzić poważne choroby, a także dobrać właściwe leczenie w przypadku niezagrażających zdrowiu i życiu guzów. Guz lub guzy z tyłu głowy mogą nie być jedynym objawem choroby. W przypadku nowotworów i innych poważnych schorzeń pojawiają się również objawy ogólne. To bóle głowy, zawroty głowy, utrata masy ciała, zaburzenia połykania, zaburzenia mowy, zaburzenia wzroku, zaburzenia równowagi, zaburzenia pamięci. Powyższe objawy mogą wskazywać na guz mózgu. Pierwotne guzy mózgu nie należą do często diagnozowanych schorzeń nowotworowych, jednak w obrębie głowy mogą pojawiać się także guzy przerzutowe z ognisk nowotworowych, które znajdują się w innych obszarach ciała. Guz z tyłu szyi może być objawem raka krtani, zmian nowotworowych w jamie ustnej, nowotworu zatok przynosowych – choroby te powodują powiększenie się węzłów chłonnych w pobliżu zmiany nowotworowej. Co więcej, powiększenie się węzłów lub węzła chłonnego z tyłu szyi może także powodować rak wargi, a także rak atakujący drogi oddechowe np. rak płaskonabłonkowy płuc. W przypadku guza z tyłu głowy bardzo ważne jest występowanie różnych objawów współistniejących, które okazują się pomocne na etapie diagnostyki. Konkretne objawy mogą wskazywać kierunek badań, a także pomagają wykluczyć nowotworowe pochodzenie zmian. Guzy z tyłu głowy – tłuszczak, kaszak, torbiel Oprócz guzów nowotworowych, które są skutkiem przerzutów z pierwotnego ogniska nowotworowego, na głowie mogą tworzyć się także łagodne guzy, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia i życia. Z tyłu głowy może utworzyć się tłuszczak, kaszak, torbiel przywłośna. Zmiany te występują częściej u osób z nadwagą i otyłością oraz zaburzeniami hormonalnymi; mogą występować rodzinnie, a także być skutkiem częstego drażnienia skóry głowy i szyi np. zbyt ciasną odzieżą lub noszeniem kasku ochronnego. Guz na szyi lub głowie – tłuszczak Tłuszczak jest niegroźnym guzem, który powstaje na skutek nadmiernego gromadzenia się komórek tłuszczowych w jednym miejscu na ciele. Od innych tkanek oddzielony jest torebką łącznotkankową, co uniemożliwia jego naciekanie. Tłuszczaki mogą osiągać duże rozmiary; rosną powoli, są ruchome względem skóry i podłoża. Tego typu guzy nie stanowią poważnego problemu diagnostycznego, jednak wycinek dużych zmian często poddawany jest badaniu histopatologicznemu. Sam tłuszczak nie powoduje bólu, jednak może prowadzić do występowania dolegliwości związanych z uciskiem na okoliczne tkanki. Duży tłuszczak powoduje także ograniczenie ruchomości głowy i wymusza jej odpowiednie ustawienie, dlatego pośrednio staje się przyczyną problemów z kręgosłupem szyjnym, prowadząc do jego przeciążenia. Tłuszczak na szyi może zostać usunięty w warunkach ambulatoryjnych po zastosowaniu znieczulenia miejscowego. Operacja tłuszczaka nie jest obarczona dużym ryzykiem. Guz na szyi lub głowie – kaszak Kaszaki to torbiele łojowe, które często powstają na głowie. Mogą być zlokalizowane z tyłu szyi na owłosionej skórze, co powoduje, że swoim wyglądem przypominają guz. Zgrubienie powstaje na skutek nieprawidłowości w obrębie mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Podobnie jak tłuszczak w budowie kaszaka wyróżniamy torebkę łącznotkankową, która otacza zawartość guza. Składają się na nią masy rogowe i cholesterolowo-łojowe. Kaszaki usuwane są chirurgicznie wraz z otaczającą je torebką. Zmiany te mogą nawracać. Guz na szyi lub głowie – torbiel przywłośna Na owłosionej skórze z tyłu głowy może utworzyć się także torbiel przywłośna. Zmiana ta powstaje na skutek zatkania ujścia mieszka włosowego oraz gromadzenia się mas rogowo-łojowych w jednym miejscu. Torbiel przywłośna może osiągać spore rozmiary kilku centymetrów średnicy. Nie stanowi żadnego niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia, będąc jedynie problemem natury kosmetycznej. I w tym przypadku mamy do czynienia ze zmianą, którą można usunąć chirurgicznie w warunkach ambulatoryjnych. Ważne! Każda zmiana na głowie, która systematycznie się powiększa, przybierając postać guza, wymaga konsultacji lekarskiej. Jest ona niezbędna także wówczas, gdy guzowi nie towarzyszą niepokojące objawy chorobowe. Co więcej, konsultacji lekarskiej wymagają także inne zmiany, które występują przewlekle np. niegojące się owrzodzenia na skórze głowy, nadżerki i rany w jamie ustnej, zmiany na języku, po wewnętrznej stronie policzków i na podniebieniu, jak również dolegliwości ze strony nosa i uszu, czyli przewlekły wyciek ropnej lub krwistej wydzieliny, ból, uczucie zatkania, wrażenie obecności ciała obcego w nosie lub uchu. Przyjmuje się, że każda dolegliwość, która nie ustępuje po 2 tygodniach leczenia lub uporczywie nawraca, jest wskazaniem do wykonania badań w kierunku różnego rodzaju schorzeń. Częste nowotwory regionu głowy i szyi Nowotwory okolicy głowy i szyi diagnozowane są każdego roku u kilkunastu tysięcy Polaków. Ze względu na lokalizację guzów są one dużym zagrożeniem i często cechują się agresywnym przebiegiem. Wśród nowotworów głowy i szyi wyróżniamy zarówno zmiany łagodne, np. nowotwory dotyczące gruczołów ślinowych, które znajdują się w jamie ustnej, jak i zmiany złośliwe. Szczególnie niebezpieczne są chłoniaki złośliwe głowy i szyi, które znajdują się na trzecim miejscu pod względem częstości występowania. Na chłoniaka złośliwego wskazuje powiększenie węzłów chłonnych oraz pojawienie się guza na szyi. Inne objawy chłoniaków złośliwych głowy i szyi są zależne od tego, gdzie zlokalizowany jest nowotwór. Chłoniak może rozwinąć się np. w jamie ustnej, wywołując ból gardła dolnego, a także w nosie, co prowadzi do występowania przewlekłego kataru, pojawienia się nietypowej wydzieliny z nosa, bólu i krwawienia z nosa, jak również zaburzeń oddychania przez nos. Nowotwór w obrębie nosa może również powodować przerost migdałków. Co więcej, chłoniak w jamie nosowej, jamie ustnej i uchu może powodować występowanie objawów ogólnych, do których zaliczamy podwyższoną temperaturę ciała, ból głowy, osłabienie i brak energii. Często nowotworom głowy i szyi towarzyszy przewlekłe zmęczenie, a także brak apetytu i chudnięcie. Nowotwory głowy i szyi – przyczyny Większość chorób nowotworowych ma związek ze stosowaną dietą i trybem życia. Nowotwory regionu głowy i szyi często rozwijają się na skutek długotrwałego nadużywania alkoholu oraz nałogowego palenia tytoniu i zażywania tabaki. Ryzyko zachorowania zwiększa również przyjmowanie narkotyków. Do czynników środowiskowych, które zwiększają ryzyko pojawienia się guza na szyi o podłożu nowotworowym, zaliczamy kontakt z substancjami chemicznymi, promieniowanie jonizujące, zanieczyszczenia z wody, pożywienia i powietrza, promieniowanie UV. Należy pamiętać, że działanie na organizm kilku czynników jednocześnie znacząco zwiększa ryzyko zachorowania nie tylko na nowotwory głowy i szyi, ale także inne choroby. Prowadzone badania wskazują na związek pomiędzy nowotworami głowy i szyi z promieniowaniem elektromagnetycznym, urazami mechanicznymi głowy, przewlekłymi infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi. Diagnostyka guza z tyłu głowy Do jakiego lekarza udać się, gdy wyczujemy guz z tyłu głowy? W pierwszej kolejności powinniśmy udać się do lekarza rodzinnego, który podda guz wstępnej diagnostyce. Lekarz rodzinny wykona badanie palpacyjne, zbierze szczegółowy wywiad i na podstawie pozyskanych informacji pokieruje dalszą diagnostyką. Jeżeli guz z tyłu głowy lub na szyi to powiększony węzeł chłonny, konieczne jest wykonanie szeregu specjalistycznych badań. Na etapie diagnozowania guza z tyłu głowy wykonywana jest tomografia komputerowa. Guz na głowie – leczenie Leczenie guza z tyłu głowy lub na szyi zależne jest od postawionej diagnozy. Na jego dobór wpływa lokalizacja zmian nowotworowych, których skutkiem jest powiększenie się węzła chłonnego na szyi; pochodzenie guza (guz pierwotny, przerzuty); wielkość guza, rodzaj zmian chorobowych. Dobór leczenia uzależniony jest także od ogólnego stanu zdrowia pacjenta, który powinien pozwalać na rozpoczęcie konkretnej terapii. W leczeniu guzów z tyłu głowy często stosowane jest leczenie chirurgiczne, a także radioterapia. W niektórych przypadkach niezbędne okazuje się leczenie skojarzone, czyli połączenie radio i chemioterapii, a także innych metod terapeutycznych, które stosowane są w przypadku konkretnego typu nowotworu. Guz z tyłu głowy – objawy, które powinny zaniepokoić Do niepokojących objawów, które towarzyszą nowotworom głowy i szyi, zaliczamy: powiększone, niebolesne i unieruchomione węzły chłonne, przewlekły ból głowy, zmiany zachowania, nocne poty, zawroty głowy, przewlekły ból gardła, zmiany w jamie ustnej. Na skutek procesu nowotworowego może ulec powiększeniu węzeł chłonny po jednej stronie głowy; co więcej mogą także pojawić się inne dolegliwości, które wskazują na obecność guza mózgu np. poranne mdłości i wymioty na czczo, stan podgorączkowy lub gorączka, zawroty głowy, problemy z pamięcią i koncentracją, splątanie, sztywność karku. W przypadku pojawienia się powyższych objawów powinniśmy jak najszybciej udać się do lekarza. Objawy nie muszą występować przewlekle – sztywność karku, ból głowy, mdłości, wymioty i gorączka to również charakterystyczne objawy poważnych chorób o nienowotworowym podłożu. Mogą wskazywać na rozwój ostrego zapalenia opon mózgowych, które także wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Podsumowanie Guz z tyłu głowy może być objawem bardzo poważnych schorzeń, dlatego nigdy nie należy bagatelizować tego rodzaju zmiany. Szybka diagnostyka pozwala nie tylko uniknąć poważnych komplikacji, jakie związane są z chorobą nowotworową, ale także umożliwia zastosowanie jak najmniej obciążającego organizm leczenia. Zaawansowane zmiany nowotworowe, których objawem może być guz na głowie lub szyi to nadal wyzwanie dla specjalistów, co ma związek z występowaniem w obrębie głowy i szyi bardzo agresywnych nowotworów. Czytaj też:Ból głowy po przebudzeniu – przyczyny, diagnoza, leczenie Źródło: Zdrowie PIXOLOGICSTUDIO/SCIENCE PHOTO LIBRARY/getty images Węzły chłonne są strukturami należącymi do układu odpornościowego. W ich wnętrzu znajdują się specjalne komórki (limfocyty), odpowiedzialne za obronę organizmu przed patogenami. Węzły chłonne rozmieszczone są w całym ciele – znaczna ich część zlokalizowana jest w okolicy głowy i szyi. Powiększone węzły chłonne (czyli te o średnicy powyżej 1 cm) pojawiają się najczęściej w przebiegu ostrych chorób infekcyjnych (bakteryjnych i wirusowych) oraz w procesach nowotworowych. Część z nich można wówczas rozpoznać podczas badania palpacyjnego. Czym są węzły chłonne i gdzie występują? Węzłem chłonnym (limfatycznym) nazywamy skupisko tkanki chłonnej, otoczone torebką łącznotkankową, wewnątrz którego znajdują się limfocyty (krwinki białe odpowiedzialne za produkcję przeciwciał oraz neutralizację niewłaściwych komórek) i komórki żerne (zdolne do fagocytozy – monocyty). Węzły chłonne znajdują się na przebiegu naczyń limfatycznych. Głównym ich zadaniem jest filtracja przepływającej przez nie limfy (chłonki) oraz udział w produkcji przeciwciał. Węzły chłonne należą do układu odpornościowego, inaczej nazywanego immunologicznym, którego nadrzędną funkcją jest obrona organizmu przed różnorodnymi chorobami. Dzięki niemu likwidowane są komórki nowotworowe powstające w organizmie lub patogeny i substancje toksyczne do niego wnikające. W węzłach chłonnych eliminowane są nieprawidłowe komórki lub szkodliwe patogeny, dzięki czemu wypływająca z nich limfa jest oczyszczona z niebezpiecznych elementów. Podczas tego procesu węzły chłonne ulegają powiększeniu. Przewlekłe stany zapalne prowadzić mogą także do ich włóknienia. Węzły chłonne znajdują się w całym organizmie człowieka. Podzielić je można na węzły powierzchowne oraz głębokie. Największe są węzły: potyliczne, podżuchwowe, szyjne, pachowe, pachwinowe oraz podkolanowe. Istnieje chirurgiczna klasyfikacja węzłów chłonnych głowy i szyi, w której podzielono je na 7 głównych grup. Są to węzły: chłonne podbródkowe; podżuchwowe; szyjne (górne, środkowe i dolne); nadobojczykowe przyśrodkowe; nadobojczykowe boczne; tylnego trójkąta szyi; szyjne przednie; zagardłowe; zarylcowe; przyusznicze; policzkowo-twarzowe oraz potyliczne. Dlaczego może dojść do powiększenia węzłów chłonnych na głowie? Zwiększenie średnicy węzła chłonnego powyżej 1 cm może być wynikiem wzrostu liczby limfocytów lub innych komórek zapalnych. Uogólnione powiększenie węzłów chłonnych zwykle jest objawem choroby układowej, np. chłoniaka; natomiast ograniczone wskazuje na proces toczący się miejscowo. Węzły chłonne na głowie zlokalizowane są przede wszystkim w okolicy potylicznej, czyli na tylnej, dolnej części sklepienia czaszki. Do przyczyn powiększenia węzłów chłonnych głowy należą: choroby bakteryjne, np. gruźlica, zapalenia gronkowcowe i paciorkowcowe, takie jak angina (szczególnie u dzieci) choroby wirusowe, np. mononukleoza zakaźna, cytomegalia, HIV, wirus ospy wietrznej i półpaśca, różyczka nowotwory układu chłonnego, głównie chłoniak Hodgkina, chłoniaki nieziarnicze, ostre białaczki limfoblastyczne przerzuty nowotworów złośliwych, takich jak rak dna jamy ustnej, języka, skóry, wargi, żuchwy, zatok obocznych nosa, jamy nosowej, krtani, przełyku, gruczołów ślinowych toksoplazmoza choroba kociego pazura choroby reumatyczne (autoimmunologiczne), jak np. toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Sjögrena miejscowe stany zapalne, np. po bezpośrednim urazie głowy. Na czym polega diagnostyka powiększonych węzłów chłonnych głowy? Podstawowym postępowaniem w ocenie powiększenia węzłów chłonnych jest badanie palpacyjne. Ocenia się wówczas: konsystencję – twarde węzły chłonne zwykle występują w przebiegu chorób nowotworowych, białaczek oraz chłoniaków, miękkie natomiast w ostrych stanach zapalnych oraz gruźlicy przesuwalność palpacyjna względem otaczających tkanek – utrata tej zdolności sugerować może proces nowotworowy lub przewlekły stan zapalny bolesność – tkliwe węzły chłonne charakterystyczne są dla ostrych chorób zapalnych, natomiast niebolesne dla chorób nowotworowych. Następnie zwykle wykonywane są badania obrazowe (ultrasonografia, rentgen, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny lub scyntygrafia). W celu postawienia ostatecznego rozpoznania przyczyny powiększenia węzła chłonnego wykonywana jest na nim biopsja aspiracyjna cienkoigłowa. Zobacz film: Budowa i funkcje układu immunologicznego Bibliografia: 1. Szczeklik A., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2016. Czy artykuł okazał się pomocny?

węzły chłonne u dzieci z tyłu głowy